basketboldan teknik olarak çok anlamam ama iyi maç olduğu zaman izlemeyi seviyorum. bu maç da bana basketbolu neden sevdiğimi gösterdi. hırs, mücadele, karakter, kalite, taraftar salonda her şey mevcuttu. slovenya tarihinde ilk kez bir final oynuyordu. belki bunun da etkisiyle üst düzey konsantrasyonla ve motivasyonla oynadılar. maçın başında sonuna kadar üstündüler. son çeyrekte sırbistan öne geçse de slovenya, iki yıldızları goran dragic ve luka doncic kenarda olmasına rağmen maçı kazandı.
maçın kendisi kadar maç sonrası kutlamalar da güzeldi. sakatlanan luka doncic'in omuzlarda getirilmesi, goran dragiç'in kardeşini seremoniye çağırması güzel detaylardı. slovenya baya baya sevimli takımmış görmüş olduk. slovenya'ya şampiyonluk yakıştı.
slovenya hakkında bir ilginç detay da milli marşları hakkında... daha önce blogda bahsetmiştim ama tekrar olsun. genelde marşlar bayrak, vatan, millet, ırk temalı oluyor. oysa sloven milli marşı arkadaşlık temalı bir marş. sözleri de şöyle,
God's blessing on all nations,
Who long and work for that bright day,
When o'er earth's habitation
No war, no strife shall hold its sway;
Who long to see
That all man free
No more shall foes, but neighbours be.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder