türkiyede son zamanlarda dağa, taşa, manzaraya sırt dayama problemi var. koy kamerayı güzel bir açıya, alttan hafif bir müzik ver insanları başka diyarlara sürüklersin. ama birçok kişi artık bu yola girince haliyle farklı bir şey bekleniyor filmlerden...
çocukların oyunculukları iyi değildi. özellikle rauf'un dili zaman zaman istanbul türkçesine zaman zaman lokal dile doğru kaçıyor. bu da haliyle biraz kulak tırmalıyor. hikaye güzel ama senaryo kötüydü. romantizm yapılmaya çalışılmış ama olmamış. belki benim izlediğim kaynak kötüydü ama anladığım kadarıyla ses konusunda genel bir hoşnutsuzluk var. flmin tek güzel tarafı kars'ın doğası.
bir de filmle ilgili iki farklı görüş var. bir taraf filmde savaş karşıtlığı, diğer taraf propaganda yapılıyor diyor. nereden bakarsan bu film oraya gidiyor aslında. ben propaganda olduğunu düşünmüyorum ama böyle düşünen insanları da anlayabiliyorum. film insanı o kafaya sokabiliyor. anlatılmak istenen giden canın geride bıraktıkları. baba, kardeş, anne bırakıyorsun. ne için mücadele ettiğinin bir önemi yok sonucunda ölüm var. çocukların döktükleri çiçekler de bana göre saf üzüntünün sembolü; dağa çıkmanın ne olduğunu bilmeyen çocukların döktükleri çiçekler... ne için savaşırsan savaş acı var, buradan bakmak lazım ama buradan bakabilmek de çok zor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder