savaşın getirdiği vahşet. bununla beraber gelen acı… bosna’da çetniklerin yaptığı katliam sırasında gazetecilik yapmaya çalışan insanların üzerinden ilerliyor film. michael, işini yaparken vicdanı tarafına gidiyor. bir yetimhanenin haberini yapıyor ve oradaki çocuklara kurtarılacaklarına dair söz veriyor. sözün getirmiş olduğu sorumluluk duygusunu yaşıyor michael. flm 97 yapımı. sanırım bu yüzden olsa gerek filmin çekildiği ortam hala sıcak; mermi izleri, yıkılmış binalar, harabeye dönmüş sokaklar.
welcome to sarajevo sevdiğim filmlerden bir tanesi oldu. savaşın gerçekliğini hissettiriyor. rahatsız edici görüntüler var. kuşkusuz bunda gerçek görüntülerin kullanılmasının da payı var. bazı belgesel görüntüleri, politikacıların yaptığı içi boş konuşmalardan kesitler… özellikle politikacaların yaptığı konuşmalardan sonra aklım suriye’de olanlara gitti. savaşı yaşayan insanların içinde bulunduğu durumu hissetmeden verilen manasız vaatler; güvenli bölge kuracağız, sivillere bir şey olmayacak, ateşkes ilan edilecek…
insanların gözü önünde yapılan katliam unutlacak gibi değil. hala bulunan toplu mezarlar var. çocuklarını, eşlerini arayan aileler… dinmeyecek bir acı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder